ات این خانواده که با خرطوم خود از شیره گیاهی تغذیه می کنند، دارای تعداد زیادی از گونه ها و از آفات مهم و درجه اول گیاهان صنعتی، زینتی، باغبانی، سبزیکاری، جنگلی و غیره بوده و از اهمیت اقتصادی زیادی برخوردار میباشند. شته ها علاوه بر تغذیه از شیره گیاهی در انتقال بیماریهای ویروسی گیاهی نقش مهمی ایفا می کنند. عده ای از شته ها باعث پیچیدگی برگ و یا تغییر شکل شاخه ها گردیده و برخی بر روی قسمتهای گیاهان میزبان تشکیل گالهای گوناگونی را می دهند. شته ها ات کوچک کروی، پهن و یا بیضی شکل هستند، طول بدن آنها از نیم میلیمتر تا هشت میلیمتر متغیر و اغلب اوقات بین ۲ تا ۴ میلیمتر می باشد. رنگ آنها بسیار متنوع و اغلب دارای رنگهای زرد، سبز، قرمز، سیاه و یا خاکستری هستند. بدن آنها نرم و پوشیده از موهای ریز با اندازه های متفاوت میباشد. در شته ها سر دارای یک جفت شاخک که طول آن متغیر است وجود دارد. شته ها دارای سه جفت پا هستند و پاهای عقبی معمولا بلند تر از سایر پاها می باشد. شته ها به دو شکل بدون بال و یا بالدار میباشند. در نزد اغلب گونه ها شکم ه به دم کوتاهی ختم می شود. ضمنا در طرفین و پشت حلقه ششم شکم زائده ای با شکل و اندازه متفاوت وجود دارد. شکل و اندازه این زائده ، شاخکها ، دم و تزئینات آنها از نظر تشخیص گونه ها اهمیت زیادی دارند. شته ها معمولا دارای ترشحات شیرین و چسبناکی بنام (عَسَلَک) میباشند که باعث جلب مورچه ها گَشته و حتی مورچه ها با شاخکهای خود آنها را تحریک به ترشح شیره نموده و از آن تغذیه می کنند. بعضی از مورچه ها برای یک کلنی از شته ها لانه ساخته و آنها را محبوس می کنند و یا آنها را به مکانهای دیگر مخصوصا روی ریشه گیاهان منتقل می کنند. در حقیقت مورچه ها استثمار کننده شته ها هستند. بدین جهت شته ها را گاو شیری مورچه ها نامیده اند. در عوض مورچه ها اغلب اوقات شته ها را از حمله و گزند دشمنانشان مصون می دارند. زندگی شته ها بسیار پیچیده است در قسمتی از زندگی خود بطریق بِکرزائی تکثیر پیدا کرده و سپس بعد از پیدایش افراد نر و ماده و آمیزش بین آنها نسل های متعددو متوالی ایجاد کرده و در پائیز ماده های جنسی تخمهای زمستانه می گذارند. زادآوری در شته ها بسیار زیاد میباشد، بطوریکه تعداد نسل آنها گاهی در سال در مناطق مناسب به ۲۰ نسل می رسد. چند عدد شته کافی است تا در اندک زمان باغ یا گاری را آلوده نماید. عده ای از شته ها زندگی خود را بر روی یک گیاه به پایان می رسانند(یک میزبانه) در حالیکه عده ای دیگر قسمتی از زندگی خود را روی یک گیاه و قسمت دیگر را روی گیاه دیگری می گذرانند(دومیزبانه). شرایط آب و هوائی فصل بهار زادآوری این ات را بسیار تسریع می کند. در مورد شته های دو میزبانه اگر به تارانهای بهاری موقعی ببارد که حداکثر افراد بالدار باشند، تعداد زیادی از آنها را نابود می کند. در حالیکه بر روی افراد بی بال و لاروها تاثیری ندارد. جمعیت شته های یک میزبانه در اوائل بهار بسیار زیاد می باشند ولی بتدریج در هنگام تابستان تعداد آنها در نتیجه عوامل کنترل کننده مانند کفشدوزکها، مگسها، زنبورهای شته خوار، قارچهای شته کش، و همچنین بعلت کمی رطوبت از بین رفته و سپس در اوائل پائیز شروع به ازدیاد می کنند. کثرت جمعیت و در نتیجه زیان شته ها به عوامل بسیار زیاد از قبیل شرایط آب و هوائی، رطوبت، حرارت، مقدار و شدت نور، عمل پارازیت ها و شکاری ها بستگی دارد.
بعنوان مثال زندگی دو نوع شته در زیر شرح داده می شود:
۱ - شته سبز هلو: طول ه بالغ بی بال ۵/۱ تا ۲ میلیمتر و رنگ آن سبز ِ زَرد و یا زرد می باشد. بدن بیضی شکل و زائده آن نسبتا طویل است. بیولوژی: تخمها در قاعده جوانه های هلو، شلیل، بندرت در زرد آلو گذاشته می شود. در اواسط فروردین بسته به شرایط آب و هوائی، تخمها باز شده و ات بطرف برگها می روند و سپس اواسط اردیبهشت ات هر کدام بطور متوسط ۴۰ تا ۵۰ نوزاد بدون بال تولید می کنند که بنوبه خود ات بی بال و یا بالدار می زایند. در نسل سوم، تقریبا تمام ات بالدار می باشند و بتدریج در اواسط خرداد تقریبا ه ای بر روی درخت هلو باقی نمانده و تمام آنها بر روی میزبان دوم که بسیار گوناگون و از خانواده های مختلف گیاهی میباشند مانند: چغندر، اسفناج، تنباکو، سیب زمینی، کوکب، کلم و غیره مهاجرت می کنند و نوزادان خود را در روی آنها می گذارند و این نوزادان درطول فصل تابستان نسلهای متوالی را تشکیل میدهند. گزش شته ها برروی برگهای هلو وسپس برروی برگهای میزبان ثانوی باعث پیچیدگی برگها میشود. شته ها در روی سطح زیرین برگها قرار گرفته و بدین طریق مبارزه با آنها بسیار مشکل می شود. در تابستان و در ماههای تیر، مرداد و شهریور شته ها در روی میزبانهای ثانوی زادآوری کرده و فعالیت آنها باعث ایجاد زردی، پژمردگی، تغییر شکل برگها می گردند. و در بعضی از موارد باعث انتقال بیماریهای ویروسی می گردند. درشهریورماه تا اواخرماه ات جنسی بالدار بسوی میزبان اولیه (درخت هلو) مهاجرت مینمایند. هر شته به تعداد پنج تا ده تخم منفردا بر روی شاخه های جوان و جوانه ها می گذارند و تخمها تا بهار سال آینده باقی خواهند ماند.
۲ - شته گل سرخ: طول ه بالغ بی بال این شته در حدود ۸/۲ تا ۴/۳ میلیمتر و رنگ آن سبز مایل به قهوه ای با زائده و پاهای سیاه رنگ می باشد. در ابتدای بهار تخم این شته ها که از سال قبل بر روی درخت گذاشته شده بتدریج شروع به باز شدن کرده و در نتیجه زادآوری شته ها سطح زیرین برگها و ساقه های گل دهنده (گل سُرخ و نسترن) مملو از این شته ها میشود. در مکانهائی که حمله این شته مقارن با سفیدک گل سُرخ باشد می توان با مخلوط کردن دو سم قارچ کُش و ه کُش فقط یکبار مبارزه نمود. باید توجه داشت که دو سم مصرفی قابلیت اختلاط با یکدیگر را داشته باشند.
مبارزه:
مبارزه با شته ها زمانی موفقیت آمیز خواهد بود که بمحض ظهور اولین کلنی های شته آغاز گردد. بعلاوه در این زمان هنوز تعداد پارازیتها و شکاری ها زیاد نبوده و سمپاشی زیان زیادی به آنها وارد نمی کند. مبارزه با شته در محیط های بسته آپارتمان نسبتا ساده بوده و با چند بار استفاده از ه کش های معمولی که برای مبارزه با مگس از آنها استفاده میشود از بین میرود. اما در محیط باز دفع شته بسیار مشکل است. سمومی که در مبارزه علیه شته ها بکار برده می شود اغلب "سموم فسفره" میباشند که خاصیت تماسی دارند مانند: مالاتیون، گوزاتیون، دیازینون و سوپر اسید، که بر حسب ماده موثر آنها از یک تا یک و نیم گرم در یک لیتر آب مصرف میشوند. سموم نفوذی موسوم به سیستمیک مانند: فسامیدون، متاسیتوکس و سموم مشابه که دارای خاصیت نفوذی میباشند، برتری چشم گیری به سموم تماسی شته کش دارند. زیرا علاوه بر اینکه شته ها در سطح زیرین برگها و مکانهای دیگری از گیاه که سم مستقیما به آنها نمی رسد را از بین میبرد، بلکه به پارازیت ها و شکاری های مفید آنها نیز صدمه زیادی وارد نمی آورد و نیز علیه کنِه های گیاهی موثر می باشد و دوام آنها برحسب رشد گیاه و نوع سم بین ۱۰ تا ۲۰ روز طول می کشد. برای اینکه مقدار ماده موثر بیشتری داخل گیاه شود، لازم است که سمپاشی زمانی که برگها باندازه کافی رشد کرده باشند انجام گیرد. بنابراین باید این سموم را دیر تر از سموم شته کش تماسی مصرف نمود.
درباره این سایت